Άμεση ανάγκη για αλλαγή του μοντέλου των αντιπλημμυρικών έργων

"Υπουργείο Περιβάλλοντος και Περιφέρεια Αττικής πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και στάση στο σχεδιασμό των έργων για να αποφύγουμε τις επόμενες φυσικές καταστροφές" τονίζει στην ανακοίνωση του ο Δήμος με αφορμή την πλημμύρα της περασμένης Κυριακής 27 Ιουλίου 

Την ώρα που πυρκαγιές και πλημμύρες αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αλλάξει το μοντέλο διαχείρισης των ρεμάτων στον αστικό ιστό. Η χθεσινή υπερχείλιση του ρέματος Ποδονίφτη κάνει ακόμη πιο φανερή αυτή την ανάγκη. Τα προηγούμενα χρόνια  ο Ποδονίφτης καλύφθηκε και εγκιβωτίσθηκε  αποσπασματικά σε διάφορα τμήματά του. Αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια της χθεσινής (29/7) νεροποντής έδειξε τον εγκληματικά λανθασμένο τρόπο διαχείρισης.  

Τα ρέματα των Αθηνών, χθες και σήμερα

«Η καταιγίδα ήταν τόσο έντονη, που φούσκωσε το ποτάμι. Η γέφυρα παρασύρθηκε, με αποτέλεσμα η Αθήνα να κοπεί στα δύο». Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σπέρνοντας τον φόβο στους κατοίκους της πόλης». Πότε και που συνέβη αυτό; Tο 1852, στην Αθήνα.

Γράφει ο Δημήτρης Λάππας

«Η καταιγίδα ήταν τόσο έντονη, που φούσκωσε το ποτάμι. Η γέφυρα παρασύρθηκε, με αποτέλεσμα η Αθήνα να κοπεί στα δύο». Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σπέρνοντας τον φόβο στους κατοίκους της πόλης.

Πότε και που συνέβη αυτό;

Tο 1852, στην Αθήνα.

Ποιο ήταν το ποτάμι που φούσκωσε;

Η σημερινή οδός Σταδίου....

Από τότε πέρασαν αρκετές δεκαετίες κατά την διάρκεια των οποίων άλλαξαν οι προτεραιότητές μας...

Στο όνομα της αντιπαροχής (κατά την δεκαετία του ΄50) κι εν συνεχεία για την «εξυπηρέτηση» του αυτοκινήτου, τα ποτάμια αντιμετωπίστηκαν σαν εμπόδια μέσα στο αττικό περιβάλλον.

«Πράσινοι» χείμαρροι στον Βόλο

Ένα επίκαιρο άρθρο του Γιώργου Λιαλιου από την καθημερινή 

Ας το διαβάσει η κ. Δούρου και οι αρμόδιοι Αντιπεριφερειάρχες για να ενημερωθούν ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να αντιμετωπισθούν τα ποτάμια χωρίς να τσιμεντωθουν !!! 

Ο Βόλος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οπως συνέβη στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, η πυκνή δόμηση κατέλαβε σταδιακά τις όχθες των ρεμάτων και τα σημεία όπου αυτά πλημμύριζαν, τα ρέματα τσιμεντώθηκαν και μετετράπησαν σε ανοικτούς ή κλειστούς αγωγούς ομβρίων και αποκόπηκαν από τη ζωή της πόλης. Τα προβλήματα λύθηκαν; Οχι, όπως αποδεικνύεται εδώ και δεκαετίες στην πράξη. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας επιχειρεί να ανοίξει τη συζήτηση, δίνοντας στους φοιτητές τον λόγο για το πώς τα τρία ρέματα της πόλης θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ένα νέο ρόλο στην αντιμετώπιση των πλημμυρών αλλά και στην αύξηση των χώρων πρασίνου.